Çocuğumuz Bizimle Yatmak İstiyor, Buna İzin Vermeli miyiz?

"Anne"-"baba"  olarak "çocuğunuzun" yatağında tek başına uyumasını istiyorsunuz ancak o sizinle yatmakta ısrarcı oluyor. Bu durum bu günlerde sizi biraz düşündürmeye başladı. Hatta budurum sizi çocuğunuzun gelişimi ile ilgili kaygılandıryor. Belki de bir psikiyatristen mi, psikolog'dan mı, pedaogagdan mı yardım almalıyım? "Antalyada hangi uzmana gitmeliyim?" diye düşünüyorsunuz. Bu yazı sizi biraz olsun rahatlacak, kafanızdaki sorulara cevap bulmanızı sağlayacak diye umut ediyorum.

Çocuğunuz uzun zamandan sonra ilk kez yanınıza  sokulduğunda gece size yakın olma konforunu aradığından, bu durum olumlu karşılanabilir ve iki taraf da kendisin; iyi hissedebilir. Ancak bu durum her gece  devam eder ve geceleri uykusuz kalınırsa sinirler bozulacak ve huzursuz olunacaktır. Sonunda anne baba  uyanmayacak ve sabahları çoğunlukla onu kendi yataklarına taşınmış olarak bulacaklardır. Eğer çocuk hasta ise ya da başka bir sıkıntısı varsa, rahatlamak için gece kalkıp yetişkinlerin yatağına gelecek ve bunun sonucunda bağımsız uyuma alışkanlığı gerileyecektir. Bu durum karşısında yetişkinler, suçluluk hissedeceklerdir. Çocuğun kendileri ile uyuyup uyumayacağı konusunda kararsız kalındığında ise çocuğun tutum ve davranışları aynen devam edecektir. Bu nedenle yetişkinler tarafından ne istenildiğine ve neye gereksinim duyulduğuna karar verilmelidir. Eğer yetişkin, çocuğun kendi yatağında olmasının onun için gerekli olduğuna inanıyorsa, onun dayanma gücünü artırmak ve odasında kendisini emniyette hissetmesi için güven duygusu geliştirmesine yardımcı olmalıdır. Bunun için ise sabır, pozitif tutum ve en önemlisi yetişkine düşen bölümünde kararlılık gerekmektedir. Bu durumla başa çıkmak uzun zaman alabilir ancak vazgeçilmemelidir.

Çocuk ilk kez ya da ikinci kez "anne" "babanın" yatağına geliyor ise onlara sarılmasına ve uykuya geçene kadar onlarla kalmasına izin verilebilir. Ancak uyuduğunda yatağına götürülmelidir ya da yetişkin uyanık ise " .......... bu gece bizimle kalabilirsin, fakat yarın akşam kendi yatağında yatman gerekiyor." şeklin de bir açıklama yaparak yatakta kalmasına izin verilebilir. Ancak ertesi akşam bu durum tekrarladığında sınır konulmalıdır. Alınıp yatağıma götürülmeli ve yavaşça yatağına konulmalıdır. Bu sırada ağlarsa yetişkin onu sevdiğini ve odasında güvende olduğunu ona söylemelidir. Çünkü çocuklar, yataklarına gidilmesine izin verirken yetişkinlerin birden düşüncelerini değiştirmesi karşısında alınabilir ve sevilmediklerini düşünebilirler. Tekrar yatağa gelmeye çalıştığında ise yine yatağına götürülmeli ve ona on dakika kadar onunla birlikte kalınabileceği ve daha sonra uyumak için yetişkinin yatağına dönmeye gereksinimi olduğu  açıklanmalıdır. Bu noktada, pes etmeden çocuğu kendi yatağına götürmek ve orada rahatlamasına yardımcı olmak amacıyla, özellikle ilk zamanlarda, uykuya geçene kadar yanında kalmak, birçok aile için sorunun çözülmesini kolaylaştırmaktadır. Daha sonra alışkanlık kazanılmaya başladıkça yanında kalma süresi gittikçe kısaltılmalıdır. Bunların yanı sıra çocuğun odasının sevdirilmesi de bu konuda oldukça yardımcı bir adım olmaktadır. Çocukla birlikte odası veya  yatağı için yeni bir nevresim takımı, gece lambası veya bir aksesuar vb. almaya ya da yapmaya karar verip onu almaya gitmek, istediğini seçmesine fırsat vermek ve eve dönüldüğünde birlikte yapmak ya da yerleştirmek, çocuğu sevindirecek ve odasında yatma konusunda gönüllü olmasını kolaylaştıracaktır.  Bu süreç, özellikle odaya geçiş aşamasında çocuk için kararı kolaylaştırıcı temel bir etken olmaktadır. Bundan  sonra ise yukarıdaki tutum ve davranışlarla bu sürecin desteklenmesi gerekmektedir.

 Şenol Baygül
uzm. psk. dan.
antalyapsikolojikdanisma@hotmail.com
facebook.com/ antalyapsikolojikdanisma
twitter/ baygulsenol